“Meestal loop ik in jeans en werkkleding maar voor deze expositie is het leuk om op chique zwart te gaan” lacht Narouz Moltzer (Amsterdam, 1963) mij toe vanuit zijn zwarte BMW bolide. Hij is blij en gelukkig!
We zijn in zijn auto onderweg naar het prestigieuze Cobra museum in Amstelveen waar hij deelneemt aan een groepsshow met zijn beeld dat is uitgekozen door gast conservator Aziz Bekkaoui.
BEN COBRA is een expositie in het Cobra museum in Amstelveen en nog te bezichtigen tot 5 April 2021. We hebben er zin in. Ik ontheemd net terug uit Cambodja, na 10 jaar door Covid, bijna depressief en hij de gelukkigste en een succesvol kunstenaar.
Gelukkig kennen we beide het oude gezegde “alles voor de kunst.” Daar worden de mooiste dingen uit geboren. Geluk en geld komt dan wel weer vanzelf. De stemming zit er tussen ons gelijk goed in.
De man achter de blijdschap en de kunst
Samen met zijn veertienjarige dochterlief Indi wandelt hij relaxed door de grote zaal van de expositie en bekijkt ieder kunstwerk met aandacht en concentratie.
De geëxposeerde beelden zijn gekoppeld aan een bekende culturele persoon die dan weer gefotografeerd is in relatie met een Cobra beeld. Ik zie zijn liefde voor creatie, en met name voor zijn eigen creatie, zijn jonge dochter.
COBRA (of CoBrA) was een Europese avant-gardebeweging die actief was van 1948 tot 1951. De naam werd in 1948 gevormd door de initialen van de thuis steden van de leden te combineren: Kopenhagen, (Co), Brussel, (Br), Amsterdam (A).
Nederlandse artiesten zoals Karel Appel, Constant, Corneille, zijn bekende oprichters van de groep. Cobra werd officieel opgericht op 8 november 1948 in Café Notre-Dame, Parijs.
Narouz is gefotografeerd in het Cobra Museum met getatoeëerd bovenlijf. Te samen met het beeld dat voor deze expositie is geselecteerd. Ik voel zijn trots en zijn bescheidenheid op hetzelfde moment. We zijn even stil.
“Ik laat me nu ook niet meer zo fotograferen met al die tattoos, de mensen weten het nu wel en ik kap ermee”. Doorbreekt hij de stilte droogjes.
Kortom, ik moet als fotograaf wel met een heel goed argument te komen om de kunstenaar weer bloot te krijgen voor mijn foto als ik dat wil. Nou is me dat wel vaker gelukt tijdens mijn portret fotografie sessies, maar of het deze keer ook lukt of zelfs nodig is, blijft nog even de vraag.
Inspiratie voor fotografie is soms snel gevonden
Het beeldje van Narouz in de expositie is uit 2008 en is eigenlijk een onderdeel van een veel groter standbeeld. Ontkoppelt van een groter geheel. In die zin staat het beeldje ook een beetje naakt.
“Ik heb het beeldje los gemaakt van een hele familie die aan dat beeld vast zat”, legt Narouz met een glimlach uit.
Ineens krijgt Narouz inspiratie hoe hij op beeld zou willen worden vastgelegd. In Cobra achtige bewegingen dansen voor de camera in een zwart pak.
Los van de achtergrond, gewoon bijna op een kinderlijke manier laten zien wie hij is en hoe hij in het leven staat.
Wat is de Cobra beweging voor een moderne kunstenaar?
Na het fotograferen komen we in gesprek over waar de Cobra beweging voor stond en nog steeds staat.
Volgens Narouz staat de Cobra beweging voor hem in ieder geval voor het kinderlijke, het naïeve, het niet serieuze.
Waarschijnlijk precies dat wat een kunstenaar blijdschap geeft.
Er is geen boodschap in zijn beeld, het is de expressie van blijf vooral spelen als een kind en blijf creatief. Maak wat je zelf wil en volg daarbij je intuïtie.
Hoe gaat de gelukkige kunstenaar Narouz te werk?
Duidelijk op zijn praatstoel verteld Narouz hoe hij het liefste bezig is in zijn atelier. Eerst in Amsterdam, maar sinds kort in de rust van het Brabantse platteland.
“Ik ben kunstenaar en maak wat ik zelf mooi vindt. Niet perse Cobra of een andere al uitgevonden stijl, daar ben ik nooit mee bezig.”
Narouz hoort niet in een hokje. Hij schildert prachtige doeken met figuratieve abstracte patronen en maakt imposante bronzen beelden.
Voor meer werk van Narouz kijk hier:
www.instagram.com/narouzmoltzer
Soms vindt hij op straat leuke en bruikbare dingen en daar maakt hij dan een beeld van. Dat is zijn manier van werken. Laat het komen en laat het gaan. Covid of geen Covid, hij doet al jaren zijn eigen ding.
Het liefst denkt Narouz niet in hokjes en hij stopt zichzelf ook niet in een hokje. Hij zegt: “Als ik voor deze show in het Cobra hokje pas dan is dat prima. Het is leuk om hier met een aantal andere creatieve te exposeren. Mensen die creatief denken en doen.
De beelden die we hier zien zijn gemaakt door Cobra kunstenaars en die beelden zijn door Aziz Bekkaoui gekoppeld aan andere kunstliefhebbers. Ik ben eigenlijk de enige uitvoerende kunstenaar hier op deze expo met een eigen beeld staat.”
Hoe krijgt een kunstenaar waardering voor zijn werk?
Het Cobra museum is een toonaangevend museum. Het is belangrijk om hier aan gekoppeld te zijn. Dat is goed voor mijn art “ranking”. Je wordt meer op waarde geschat denk ik door de mensen die jouw waarde bepalen. Puntjes sprokkelen op je CV is altijd leuk.
Narouz lacht en zegt:
Hij verzint het ter plekke.
“Ik ben het water, niet het glas”!
Terwijl hij het lachend uitspreekt zie ik dat het hem weinig doet. Zijn blijdschap komt van binnen. Hij lijkt er echt niet mee bezig, maar begrijpt inmiddels wel hoe het werkt in de kunstwereld.
Hij zegt: “Als ik aan het werk ben in mijn atelier laat ik dat helemaal los hoor, in een museum realiseer je dat je werk resoneert met andere kunstenaars en curatoren van musea.”
Het is niet altijd makkelijk als Amsterdamse kunstenaar
Tijdens ons gesprek wordt het duidelijk dat het niet altijd makkelijk is geweest voor Narouz in het leven en als kunstenaar. Des te meer waardering voor zijn vrolijkheid en positieve attitude. Ik wil meer weten hoe hij zo geworden is. Het zat hem echt niet altijd mee.
Zijn vader overleed toen Narouz pas 3 jaar oud was. Natuurlijk heeft dat invloed gehad op zijn jeugd. Net als zijn Surinaamse, Portugese, Molukse en Indonesische achtergrond.
“Ik had een brute stiefvader van mijn 6de tot m’n 16de. Op m’n 13e liep ik het thuis zo uit de hand dat ik tot m’n 16de op een internaat terecht kwam, toen ik thuis kwam, was hij weg.” Het jongensinternaat beviel hem trouwens prima. Op 27 jarige leeftijd begint hij met serieuze zelfstandig kunst te maken.
Jarenlang was hij de kunstenaars gezel, assistent en vriend van Aat Veldhoen. De beroemde Amsterdamse kunstschilder, volks-graficus en vrijdenker uit de jaren ’60.
Dankzij Aat Veldhoen begreep hij dat het maken van kunst een definitieve keuze is voor het leven. Voor of tegenspoed telt hier niet in mee. Doorgaan, doorgaan, was het levensmotto van Veldhoen. Een levensles die ook bij Narouz is ingegraveerd.
Je creaties is waar het om gaat. Covid of geen Covid is net zo’n ding. Hij zal gewoon doorgaan in het belang van creatie en expressie. Want alleen daar wordt hij echt gelukkig van.
Over Ben Cobra
Voor de tentoonstelling Ben Cobra nodigt de bekende vormgever, kunstenaar en gastcurator Aziz Bekkaoui een uiteenlopende groep van meer dan 25 bijzondere, kleurrijke, baanbrekende, uitgesproken creatieve of anderszins opvallende individuen uit: van de kinderburgemeester van Amsterdam Ilias Admi tot de choreograaf Uri Eugenio, van de voorzitter raad van toezicht Universiteit van Amsterdam Marise Voskens tot de schrijver Arnon Grunberg.
Door deze hedendaagse non-conformisten te koppelen aan de museumcollectie laat hij zien dat Cobra’s zoektocht naar hoop, de drang naar absolute vrijheid, spontane expressie en maatschappelijke en artistieke vernieuwing vandaag de dag nog even belangrijk zijn als destijds.