Playboy in Phnom Penh-Cambodia
Tekst en fotografie: Michael Klinkhamer.
Playboy journalist en fotograaf Michael Klinkhamer liep de kunstenaar Peter Klashorst spontaan tegen het lijf in Phnom Penh en werd door de getroebleerde kunstenaar meegezogen in zijn wereld van lust, verlangen en zijn eeuwige zoektocht naar liefde en geld.
De klamme hitte van Phnom Penh-Cambodja hangt als een “steam room” over de naar brandend huisvuil stinkende stad.
In zijn hotelkamer werkt kunstenaar Peter Klashorst (1957) aan een serie schilderijen.
Veel van zijn werk ontstaat na een avond stappen in het ‘red light district’ van de stad. Deze keer zijn de werken exclusief voor een verzamelaar in Holland bedoeld.
“Ze is natuurlijk onbereikbaar voor mij, maar hier in Phnom Penh slaap ik iedere nacht samen met mijn Catherina-Amalia Beatrix,Carmen Victoria, Prinses van Oranje Nassau, vertelt Klashorst terwijl hij vaardig met zijn natte kwast over het op de grond liggende doek schildert.”
“Onze aanstaande koningin is wat mij betreft de mooiste vrouw van Nederland, by far.
Alles wat een jonge vrouw moet hebben voor mij zie ik terug in Amalia.
“Ronde, sensuele vormen met engelengezichtje gevat in een boterzacht wit lichaam.”
Onvermoeibaar zoekt Klashorst s’nachts naar gewillige ‘modellen’ om zijn creativiteit en lust te bevredigen. Zijn modellen werken in de talloze barretjes van Phnom Penh als ‘hostess’.
Honderden aantrekkelijke jonge vrouwen zitten iedere avond sexy gekleed en mooi opgemaakt in straat 136 te wachten op klanten en misschien wel op een ridder op het witte paard die ze uit de goot trekt en een “normaal” leven in Europa biedt.
Klashorst schildert, neukt en vergeet.
Bij Peter Klashorst hoeven ze daar niet op te rekenen, hij schildert, neukt en vergeet.
Daar staat wel een vorm van compassie, zorg en vele dollars tegenover om met hem te drinken en samen bakken met oesters te eten en uiteindelijk als schildersmodel te fungeren.
Met een onverwachte vorm van naïviteit laat Peter zich allerlei treurige verhalen over zieke moeders, kapotte telefoons en andere doffe ellende van de meisjes aanleunen om die met honderden dollars af te kopen voor een goed gevoel en een gelukkig moment.
Ontwikkelingshulp voor op de korte termijn als het ware.
Zoektocht van een ‘serial killer’ artiest.
Maar hoe je het ook bekijkt, het eindspel is voor Klashorst vooral de zoektocht naar kunst en een beetje vrouwelijke aandacht en het maken van honderden tekeningen en schilderijen per week.
Dat zijn duizenden schetsen, tekeningen en schilderijen per jaar.
Zijn hotelkamer in Phnom Penh puilt dan ook uit, en dat is nog maar de vangst een dag of drie.
En verkopen doen ze.
Vorige maand was er een grote verkoop van zijn tekeningen en studies bij de dumpwinkel van Gideon Italiaander in de Amsterdamse Beethovenstraat.
“Ik ben boven alles een volksschilder, iedereen moet een originele Klashorst kunnen kopen, volgens Peter.”
In Phnom Penh leeft hij zich uit door zich het liefst op te sluiten met modellen in een goedkope hotelkamer en de harde realiteit van het leven even te ontvluchten door middel van de natte kwast.
Leven op de rand van de vulkaan.
Geld moet rollen volgens de kunstenaar en zo komt ook dat hij per dag minimaal $300 tot $500 uitgeeft aan hoeren en ander vertier. Een modaal maandsalaris voor de gemiddelde Cambodjaan. Daar is natuurlijk nauwelijks tegenop te schilderen.
Hier zijn de hoeren nog weer goedkoper en de sfeer wat gemoedelijker.
“In feite ben ik hier om de hele dag te neuken en te schilderen.
Het is hier goedkoper dan in Thailand en al helemaal dan in Nederland waar het onbetaalbaar is geworden en ook het nachtleven half dood is en stripper bars veelal verboden zijn.”
Kunst voor de intellectuele man
“Ik schilder een soort ‘reality’ dagboek. Natuurlijk ben ik ook maar een gewone man, opgegroeid met bijvoorbeeld Playboy, dat was een openbaring toen ik een jaar of zeven was.
Dat je bepaalde lusten had en daarbij niet de enige was. Die beroemde pin-ups en illustraties van Alberto Varga en Olivia De Berardinis vond ik prachtig. En dat heeft mij sterk beïnvloed.
Aan de ene kant ben ik nieuwsgierig en geïnteresseerd in veel intellectuele onderwerpen, en aan de ene kant heb je de nete mensenwereld waar ik oorspronkelijk uit kom, uit Bloemendaal-Santpoort.
Ik ben de originele Playboy man.
Aan de andere kant waar ik nu in zit, heb je de zelfkant en leef ik met prostituees en ga om met totale losers.
Vrouwen als Amalia zijn Hollands welvaren.
“Ooit won ik de koninklijke prijs voor de schilderkunst en ontving een onderscheiding van koningin Beatrix in het paleis op de Dam.
Nu is haar kleindochter mijn muze.
Amalia is de originele Centerfold
“Ik zal haar straks wel gaan missen.”
Vrouwen zoals Amalia zie ik nooit in Thailand, Afrika of hier in Cambodja.
Ze is in feite totaal onbereikbaar, maar toch heb ik nu een zeer persoonlijke relatie met haar.
Ze is puur als sneeuwvlokken.
Deze schilderijen van mijn Amalia maken me echt gelukkig.
Bijkomend voordeel is dat ze mij nooit pijn kan doen.
Voor nu slaapt ze nog iedere nacht hier met mij samen in kamer 505 op de grond.
Amalia is erg mooi, een prachtige vrouw.
“Ze is Hollands welvaren!”
________________________