Terwijl ik over de aangelegde houten steiger wandel door het rietgebied zie ik op de grond een schitterende grote vlinder die goed de winter is doorgekomen op nog geen meter afstand zijn ochtendritueel doen.
Even wordt ik overvallen door een dankbaar gevoel om die pure schoonheid vast te kunnen leggen. Het is opeens allemaal van een bijna hallucinerende schoonheid en overvloed aan indrukken om mij heen.
Terwijl het ruisende gele riet zachtjes fluistert en de harde wind wegneemt is het nu warm en behaaglijk om hier zo verscholen te wandelen.
Eenmaal bij de Kiekekaaste aangekomen,10 minuten lopen opent er een vrij uitzicht over de Dollard en aan de horizon de industriehaven van Emden in Duitsland.
Eindelijk! Die winter is voorbij, ineens hangt er een maagdelijke zweem van groen en bloesems over de natuur. Tijd om eropuit te trekken voor nieuwe ontdekkingen en foto’s.
Sinds ik met mijn gezin tijdens Covid ben neergestreken vanuit Cambodja in Groningen lokt de overweldigende weidsheid en leegte van een stuk puur Nederland.
Een Gronings deelgebied genaamd Oldambt dat zich eeuwen geleden heeft onttrokken door hard werk en innovatief denken en doen aan de woeste zee.
Vruchtbare polders, strak uitgelijnde dijken direct aan de Waddenzee.
Met een Arriva boemeltrein vertrek ik vanuit station Groningen stad naar het uiterste puntje van oost Groningen tot vlak aan de Duitse grens.
Voorzien van een O.V- E-bike (€10 per dag)
Vandaag verwacht ik veel wind en een relatief lange dag op de fiets.
Daarnaast heb ik nog nooit op zo’n E-bike gereden en ben benieuwd hoe dat gaat. Voor de missie is Bad Nieuweschans mijn beginpunt met Delfzijl als eindpunt. Vervolgens per trein weer terug naar Groningen stad.
De OV-e fiets mag mee in de trein voor €4,15 de hele dag.
Nieuweschans heet tegenwoordig Bad Nieuweschans aangezien er een groot thermaalbad kuuroord is gevestigd dat veel Duitsers aantrekt en het dorpje heeft opgenomen in de vaart der ‘Wellness’ en ‘Mindfulness’.
Bij aankomst in het nu nog rustige dorp Bad Nieuweschans loop ik direct vanuit het station platform tegen een groots opgezet horeca- en jenever stokerij project, ‘De Graanrepubliek’ aan.
Een coöperatie van lokale bedrijven en de bekende jeneverstokerij van Hooghoudt dat recent de grote deuren van een voormalige remise heeft geopend voor een “Groningse Dollardbodem Graanrepubliek Experience” volgens de website.
De smaak en geur van Groningen in een fles jenever als het ware.
Het is mij nu nog te vroeg voor jenever, dus besluit ik mijn weg te vervolgen en de jenever ‘experience’ voor een andere keer zeker in gedachten te houden.
De werkelijke missie voor vandaag is onder andere een bijzondere vogelkijkhut die midden in het Dollardgebied staat, tussen het riet op hoge palen te bezoeken. De enige vogelkijkhut buiten de dijken wel te verstaan.
Een grensgebied tussen zoet en zout water in dit UNESCO beschermde gebied.
Vandaag ga ik foto’s maken in dit voor mij nog onbekende gebied vlak aan de grens met Duitsland met uitzicht over het waddengebied.Het is er een prachtige dag voor, eindelijk na maanden van bewolking, regen, mist en ander winters ongemak.
Eindelijk schijnt de zon volop, een stralende blauwe lucht met mooie wolken formaties. Er staat wel er een stevige frisse bries, en ik ben nu al blij dat ik met behulp van de E-bike aandrijving tegen de straffe wind in, langs een provinciale weg, Bad Nieuweschans uit fiets.
En zonder het te merken door Duitsland cruise.
Hier op nog geen kilometer in Duitsland draaien enorme windmolens met lange slagen hun windenergie in het hongerige stroomnetwerk.
Juist op de dag in April dat energieleveranciers nationaal “gratis” stroom aanbieden vanwege de overvloedige zon en wind. een gouden handel de overige zonnige en winderige dagen van het jaar lijkt mij. Maar goed, Questions and Answers.
Nu ben ik hier er om de kop leeg te maken en het lichaam en geest te verwennen met bewegen en te genieten.
Met al ongeveer 7 kilometer in de benen vanuit Bad Nieuweschans, door een stukje Duitsland fiets je Nederland weer binnen en sta ik bij de sluizen van Nieuw Statenzijl met een wijds uitzicht op de Dollard en in de verte de vogelspotters hut de Kiekkaaste.
Heerlijk die rust en ruimte in Groningen.
Eerlijk gezegd ben ik de afgelopen maanden te weinig op pad geweest, de geboorte van onze baby, de lange winter, en onze vierjarige dochter bracht andere prioriteiten met zich mee.
Het is daarom weer even wennen en ik zoek naar de beste camera-lens combinatie om hier te fotograferen. In de fototas heb ik mijn Nikon’s met een aantal lenzen beschikbaar. Van supergroothoek 18mm tot 300mm telefoto lens, dat dan weer wel.
In de blauwe lucht boven mij is het druk met overvliegende ganzen die in een strakke formatie snoeihard door de lucht razen. Indrukwekkend en een leuke uitdaging om te fotograferen in actie.
Vanuit de hooggelegen positie in de vogelspotters Kiekekaaste hut heb je een prachtig uitzicht en zijn er smalle uitzicht patrijspoorten waardoor je vrijwel onzichtbaar voor de dieren een uniek perspectief hebt en met een beetje geduld foto’s kan maken van vogels en de uitgestrektheid van dit stukje verborgen en beschermd Waddengebied.
Een telelens is aan te raden wanneer je beeldvullend foto’s wilt maken van de vogels, maar zelfs met een 300mm lens kom je nog te kort. Voor mij geen probleem omdat ik de omliggende natuur er bij wil betrekken in de foto’s en geen echte vogelspotter fotograaf ben of ambities heb in die richting.
Een goede verrekijker is wel aan te raden.
Rustig genietend fotograferend wandel ik terug naar mijn geparkeerde OV-E bike en trakteer mezelf op een kop hete koffie onder aan de sluizen van de Nieuw Statenzijl, beetje beschut voor de wind en met uitzicht op een platbodem boot en de sluis. Landschap en de maakbare natuur van Nederland in één beeld gevangen.
Daarna is het plan om naar een Zeehondenkijkwand te fietsen langs de strakke dijk in de hoop een kolonie in de zon bakkende Zeehonden aan te treffen.
Die afstand is ongeveer 15 kilometer. Wind in de rug dit keer en met de Bosch elektromotor aandrijving op standje 5 vlieg ik over de verhoogde dijk en rij met behoorlijke vaart van de dijk weer naar de zeekant, in de luwte van de wind.
Natuurlijk maak ik regelmatig stops om foto’s te maken en het landschap in mij op te nemen en een beetje in de verte te turen. Zie ik al Zeehonden?
Samen met het fietsen en fotograferen is het een inspirerende en bijna mediterende ervaring van laagvlieg op de fiets en gratis zuurstof happen. Hier hebben we lang op moeten wachten in een vooral natte lente tot half April.
Het Groningse landschap is uniek.
Aan de ene kant de Waddenzee en bij laag water een mirage achtige spiegel en aan de andere kant van de dijk, sappig gras en strakke vette polder landbouwgronden.
Zoals met een liniaal uitgetekend ligt het pure Hollandse landschap in de lentezon. Er zijn geen mensen of bebouwing te zien. Wel schapen, veel schapen met lammetjes die warm tegen moeder aan liggen en verbaasd naar mij opkijken of soms een vreugdesprong in de lucht maken.
Aankomende aan de Zeehondenkijkwand is de bebouwing van Termunterzijl al een beetje te zien. De zeehonden zijn er niet vandaag en ik fiets door Termunterzijl, een haven, en sluisplaatsje dat aan te raden is voor een tussenstop of lunch op een beschut terras.
Prachtige locatie voordat we de bewoonde wereld van Delfzijl binnen rijden.
Voordat ik Delfzijl stad bereik fiets ik door een bijna post apocalyptische industrie gebed van oude aluminium fabrieken, gas terminals en biomassa verbrandingscentrale om elektriciteit op te wekken. Ik fiets letterlijk langs sissende stoom afblazers en verroeste industriehallen, sciencefiction uitziende industrie constructies en vlak naast de immer zwiepende enorme windturbines van Eneco.
De plannen voor Delfzijl en de Eemsdelta zijn enorm ambitieus en vooral gericht op energie opwekken en het doorvoeren van LNG gas dat met enorme gespecialiseerde tankers vanuit de USA 3000 km ver weg gas levert aan Europa nadat de Nord Stream gas pijplijn was opgeblazen door….
Ook zal daar de grootste batterij stroomopslag van Europa worden gerealiseerd. Want de elektro-energie die vandaag vrij wordt gegeven, willen ze in Delfzijl kunnen opslaan voor die dagen dat er geen wind of zon is. Wind is er volgens mij hier 356 per jaar, maar zon, nee.
Efin, een wreed wakker worden vanuit een droomlandschap van wind, lucht en schaapjes.
Voor de fotografie die dag is het een interessant verhaal om te maken met de camera. Uitersten zijn altijd boeiend om te zien. De volgende keer ga ik eens beginnen in Delfzijl om naar Bad Nieuweschans te fietsen om dan ook het industriële wasteland van Delfzijl- Farmsum te fotograferen en verder te ontdekken.
Mocht je een keer mee willen om op Groningen/Oldambt foto Safari te gaan in het uiterste noordelijke deel van Nederland dan kan dat.
Meer info via: klinkhamerphoto@gmail.com
We vertrekken vanuit Groningen per OV-E bike en rijden een rondje met veel afwisseling van ongeveer 30-35 km met zo veel tussenstops en fotografie momenten als zich aandienen.
Er is onderweg genoeg te zien en met af en toe een tussenstop voor koffie kom je weer thuis met een frisse rode blos op de kaken en een camera gevuld met prachtige foto’s.
