Foto’s uit 1985 met auteur Arthur Japin die in zijn onlangs uitgeven boek ‘Mijn verzonnen familie’ opnieuw gebruikt zijn.
Bijzonder om ze hier op mijn blog page groot te kunnen uitpakken en te laten zien na 38 jaar!
In Arthur Japins onlangs verschenen boek, ‘Mijn verzonnen familie’ is uiteindelijk een volle pagina gebruikt op pagina 172 en een kleinere afbeelding. Naamsvermelding achter in het boek met mijn schooljongens roepnaam Foto: Michel Klinkhamer.
Arthur Japin kijkt daarbij in zijn laatste boek terug naar zijn veelomvattende acteer, schrijfwerk, literaire personages en jeugd herinneringen.
Naarmate iemand ouder wordt is dat ook een natuurlijk proces. Voor Arthur Japin in tekst en toneel, voor mij in beeld.
Fotografie is natuurlijk belangrijk voor het registreren van gebeurtenissen en persoonlijkheden meestal voor het nu en het heden. Daarna gaat de tijd voorbij en krijgen die zelfde foto’s een andere functie en lading.
Historisch en voor het vastleggen van voorbijgaande jeugd dromen en ambities bijvoorbeeld.
Soms komen oude foto’s bovendrijven en komt de tijd gefragmenteerd terug uit mijn herinnering terwijl de foto’s haarscherp het moment van toen heeft vast weten te leggen.
Terug onder Covid naar Nederland in 2020 en nu in ons huis in Groningen maak ik dankbaar gebruik van de tijd om mijn fotografie te (her)gebruiken in bijvoorbeeld publicaties via de Blurb boekenwinkel.
Regelmatig krijg ik een verzoek voor een archief foto, soms voor een gestorven bekende persoon of een gebeurtenis of voor een foto sessie die ik zelf inmiddels eigenlijk al was vergeten.
Uit den Oude Doos
Toevallig had ik een tijdje geleden nog door een van mijn archief ordners gekeken en daarbij mijn oog laten vallen op de foto’s van het toneelstuk ‘Een draad in het donker.’ van Hella Haasse.
Zo ook de foto’s van Arthur Japin die een rol speelde in het toneelstuk ‘Een draad in het donker.’
Een paar maanden geleden ontving ik toevallig van zijn uitgever Singel Uitgeverijen-Arbeiderspers het volgende email bericht;
“Ik ben op zoek naar degene die Arthur Japin in het stuk Een draad in het donker van Hella S. Haasse heeft gefotografeerd. Klopt het dat u dat bent?
Wij, bij uitgeverij De Arbeiderspers, willen namelijk graag twee van deze foto’s gebruiken in het nieuwe boek van Arthur Japin, Mijn verzonnen familie. Daarom ben ik op zoek naar de rechthebbende. Ik hoor dus graag of we uw toestemming hebben om de foto’s te gebruiken ?”
Keurig gedaan door De Arbeiderspers.
Hoe vaak gebeurt het niet dat foto’s zomaar misbruikt worden zonder toestemming of naamsvermelding en of vergoeding. Onlangs nog met mijn foto’s van Tim Page. Of door uitgeverij Prometheus die zonder toestemming en vergoeding Amsterdam vol liet plakken met een poster van Marion Bloem.
Nadat ik een voorbeeld foto had opgevraagd bij de uitgever te verificatie ging ik in een van mijn gebr.Winter ordner mappen speuren. Warempel de negatiefbladen waren er nog met geknipte negatieven van Kodak tri-X uit 1984.
De opdracht voor het fotograferen van ‘Een draad in het donker; een toneelstuk van Hella Haasse uit 1963. Foto’s uit 1985 toen ik 26 jaar oud was en aan het begin van een fantastische carrière!
Foto Michel Klinkhamer
Hoe en waarom ik die opdracht kreeg weet ik niet meer precies maar de uitvoerende producent Gertian Maassen was een docent van mij geweest op het Montessori Lyceum en Arthur Japin was daar toen ook een medeleerling.
Via Gertian Maassen ben ik toen benaderd, en ik was altijd geïnteresseerd in toneel en vooral dans om te fotograferen.
Majeur Plus was de producent en Maxim Hamel de regisseur.
Premiere datum 20 April 1985
Acteur en later schrijver Arthur Japin had ik wel eens op mijn school zien paraderen, maar we hadden nooit contact.
Voor hem was ik immers een stoere “biker boy” en Arthur was toen al een wufte theatrale personage, vooral tijdens de toen heersende hippe ‘new romantics tijd’. Hij zat ook een paar klassen hoger op school. We schelen drie jaar.
Tijdens het fotograferen bij de generale repetitie van het toneelstuk hadden wij nooit echt contact. Waarom? Geen idee.
Op zich had ik toen te maken met het fotograferen van meerdere scènes en met meerdere acteurs en was Arthur Japin nog een onbekende persoon binnen de literatuur of op het toneel.
De sfeer en het moment heb ik goed te pakken en de foto’s stralen jeugdige dynamiek en romantiek uit. Arthur Japin speelde Theseus.
Wat waren we nog jong, mooi en ambitieus!
Het licht in het Amsterdamse Polanentheater was gering en ik moest het doen met wat theater spotjes. Daardoor fotografeerde ik met een zwart witfilm en moest die zoals dat heet ‘pushen’ tot 1600 iso. Een pittige korrel en hard contrast is het resultaat. Eigenhandig ontwikkeld en afgedrukt in mijn donkere kamer.
Er is veel te ontdekken in de foto’s zie ik nu. Gelaatsuitdrukking en de interactie tussen Arthur Japin en zijn tegenspeelster Nicole Percy. Informatie die ik toen niet had of ben vergeten maar middels het boek van Japin nu wel weer.
De foto’s zijn prachtig, leuk en ook nog romantisch te noemen.
